Rozdział Czwarty.

CZYTASZ=KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ ♥

+Ważna notatka pod rozdziałem :)

Zamknęłam oczekując na to, co zaraz się wydarzy. 

-Justin. - szepnęłam. 

-Hmm? - mruknął. 

-C-Co chcesz zrobić? 

Byłam przerażona. Moje serce biło trzy razy mocniej. Spojrzał w moje oczy i odsunął się. -Przepraszam, nie chciałem cię przestraszyć. - podrapał się w tył głowy. 

-Chcę iść spać, więc jeśli możesz to wyjdź. - usiadłam na łóżku.

-Ariana.. 

-Wyjdź Justin. - przerwałam mu. 

Chłopak wyszedł.

 Położyłam się i po chwili z moich oczu wypłynęły słone łzy. A myślałam, że znalazłam kogoś, komu mogę zaufać. Jednak nie można ufać ludziom. Nikomu. Nie będę płakać. Muszę być silna. W końcu i tak będę go widywać w szkole. Otarłam łzy i poszłam do kuchni. Wyjęłam z lodówki butelkę wody.

Wypiła prawie połowę zawartości. Wróciłam do pokoju, rzuciłam się na łóżko i po chwili odpłynęłam w głęboki sen.

Justin Po'V 

Kurwa mać! Wystraszyłem ją.. Nie chciałem tego. Jestem jebanym dupkiem. Ale kiedy ją zobaczyłem, wyglądała.. Przepięknie. Mimo tego, że była w dresach i zwykłej koszulce. Chciałem ją pocałować. Ale zobaczyłem w jej oczach strasz, może nawet przerażenie. Kopnąłem w oponę mojego samochodu, mrucząc pod nosem różne przekleństwa. Muszę jej to jakoś wynagrodzić. Nie wiem dokładnie co, ale coś ciągnie mnie do tej dziewczyny.
Jedno mnie zastanawia: dlaczego, kiedy, zawsze jestem blisko niej albo ją dotknę reaguję w taki dziwny sposób? Muszę się tego dowiedzieć.
Wsiadłem do samochodu. Odjechałem z pod domu brunetki z piskiem opon. Potrzebna mi rada. Tylko jedna osoba może mi w tym pomóc.
To Lucy. Jest moją najlepszą przyjaciółką. Po kilku minutach byłem pod domem dziewczyny. Zadzwoniłem dzwonkiem, czekając aż ktoś mi otworzy. Nagle ukazała mi się brunetka w piżamie to znaczy; krótkie, czarne spodenki i czerwony t-shirt. 
-Cześć Justin. Co tu tu robisz o tej godzinie? - spytała. 
-Mogę wejść? - westchnąłem. 
-Jasne, wchodź. - dziewczyna zdobiła mi miejsce. 
Poszedłem od razu do jej pokoju. Usiadłem na łóżku przecierając twarz dłońmi.
-Powiesz mi o co chodzi? - usiadła obok mnie. 
-Chodzi o dziewczynę. - westchnąłem. 
-No i co z nią? Przejdź w końcu do sedna. - warknęła. 
-Dobra. Byłem u koleżanki no i ona poszła się przebrać.. - urwałem. - Jak wróciła wyglądała zajebiście i podszedłem do niej. Chciałem ją pocałować ale zobaczyłem, że ona się mnie boi a nie wiem dlaczego. Jak już się ogarnąłem to przeprosiłem ją ale ona kazała mi wyjść. Chce jej to jakoś wynagrodzić i przeprosić ale nie wiem co zrobić. Przyszedłem do Ciebie poprosić o radę. - podrapałem się po karku.
-No nieźle. - wypuściła nadmiar powietrza z płuc. 
-No nie wiem, co ona lubi? - spytała. 
-Oglądać filmy i spać. Tak mi powiedziała. - uśmiechnąłem się lekko. 
-To może, zorganizuj jej maraton filmowy albo nie! - krzyknęła i usiadła po turecku twarzą do mnie.- Mam taki duży ekran. Postawisz go tam na plaży, gdzie byliśmy kiedyś, znaczy tam gdzie poznałeś Arię. Puścisz jej jakiś film, to by było takie romantyczne! - pisnęła. 
-W sumie, to nie jest zły pomysł. - pokiwałem głową. - Ale na jaki film mam puścić? 
-Może trzy metry nad niebem albo Titanic. - klasnęła w dłonie. 
-Zobaczę, co da się zrobić. Daj mi ten ekran czy co to tam masz. - wstałem.
-To chodź. Jest w garażu. - zbiegła po schodach. 
Weszliśmy do garażu dziewczyny w którym było mnóstwo staroci i tego typu rzeczy. Aria zaczęła poszukiwania. Kiedy już znalazła odetchnęła z ulgą na co się zaśmiałem. 
-Masz. - pokiwała głową. - masz szczęście, że Cię lubię. - fuknęła. 
-Dzięki. - pocałowałem ją w policzek i wybiegłem z domu. 
Schowałem wszystko do bagażnika. Muszę odpocząć. Zerknąłem na zegarek, który wskazywał prawie dwudziestą pierwszą trzydzieści. Dojechałem do domu. Pierwsze co zrobiłem to wziąłem prysznic. Potem położyłem się i po chwili zasnąłem.


Ariana Po'V 

Obudziłam się po dziesiątej. Korzystając z tego, że jest sobota, zostanę w łóżku. Wzięłam do ręki telefon. Sprawdziłam Facebooka i Twittera. Jak zwykle, nic ciekawego.. Mój telefon zaczął wibrować. Dzwoni do mnie Justin. Nie zamierzam odebrać. Odrzuciłam połączenie. Odłożyłam telefon. Wstałam i skierowałam się do łazienki gdzie załatwiłam swoje potrzeby, umyłam zęby i twarz. 
Nie mam co robić... Zadzwonię do Tiny. Muszę jej się wygadać. Wzięłam telefon i udałam się w nim do salonu. Położyłam się na kanapie i wybrałam numer do przyjaciółki. Odebrała po trzech sygnałach. 
-Hej. - powiedziałam. 
-Cześć mała, co tam? - spytała. 
-Nie przeszkadzam? 
 -Nie, akurat mam przerwę obiadową. - mruknęła. 
-To dobrze. - uśmiechnęłam się. - muszę Ci się z czegoś zwierzyć. - westchnęłam.
-Coś się stało? - spytała przejęta. 
 -No właśnie trochę tak. - szepnęłam. 
-To mów. 
 -Poznałam chłopaka, jesteśmy znajomymi nic nas nie łączy. Znamy się zaledwie kilka dni ale jakoś mnie do niego ciągnie. On próbuje mi pomóc. Ale wczoraj u mnie był. Wyszłam do łazienki się przebrać a jak wróciłam to on do mnie podszedł i bałam się jak cholera. Mimo tego, że mnie przeprosił wywaliłam go z domu i nie wiem co robić.
-Ojejku skarbie, jak się cieszę! - pisnęłam. 
-Daj mu szansę może coś z tego wyjdzie. Jak przyjadę to go obczaję. - zaśmiała się. 
-Powiedział, że jesteś ładna. - zachichotałam. 
-Ja? - udawała zdziwioną. 
-Tak, tak ty!
-Jak się nazywa? 
-Justin. - uśmiechnęłam się do siebie. 
-Seksownie. - zaśmiała się. 
-Przepraszam Cię ale muszę kończyć. Pa kochanie. 
-Pa, kocham! - cmoknęłam i rozłączyłam się. 
Rzuciłam telefon na stół. Położyłam się na brzuchu. Wypuściłam nadmiar powietrza z płuc. "daj mu szansę może coś z tego wyjdzie." Te słowa ciągle krążyły mi po głowie. Ale skoro chce mi pomóc to nie chce mnie skrzywdzić. Z rozmyśleń wyrwał mnie dzwonek do drzwi. Westchnęłam zdenerwowana i wstałam. Otworzyłam drzwi i moim oczom ukazał się Justin. 
Moje serce zaczęło bić szybciej. 
Ha, nie spodziewałaś się, że przyjdzie do ciebie do domu! - krzyknął głos w mojej głowie. 
Stałam jak bym zamieniła się w posąg. W gardle urosła mi ogromna gula, której nie mogłam przełknąć. Staliśmy tam patrząc na siebie lecz nikt nie odważył się odezwać. 
-C-co ty tu robisz? - westchnęłam. 
-Dlaczego nie odbierasz telefonów? - oparł się o futrynę drzwi, wiercąc mi w twarz dziurę swoim wzrokiem. 
-Przepraszam, po prostu.. - ucięłam i wzięłam głęboki oddech. - boję się, okey? Wczoraj kiedy do mnie podszedłeś byłam przerażona nie wiedziałam co chcesz ze mną zrobić. Boję się tego, że mnie skrzywdzisz w jaki kol wiek sposób. Po prostu się boję. - rzuciłam ręce w powietrze, a do moich oczu napłynęły łzy. 
Nie dałam im wypłynąć. Właśnie wyrzuciłam z siebie emocje, które mnie przytłaczały. Kurwa, od razu lepiej. 
Szatyn stał analizując moje słowa. 
-Czemu się boisz? - spytał cicho. 
-Dużo przeszłam. Na razie nie chcę o tym mówić. - pokręciłam głową. 
 -Chcę Ci to wynagrodzić. - spojrzał mi w oczy. 
-Jak? - zmarszczyłam brwi.
-Zobaczysz. - uśmiechnął się szeroko. 
-Ale nie jestem ubrana. - wskazałam na swoją piżamę. 
-Masz dziesięć minut. Czekam w samochodzie. - puścił mi oczko.
 Zamknęłam drzwi i pobiegłam do swojego pokoju.
Uśmiechnęłam się szeroko. Wyjęłam czarne legginsy, dużą szarą bluzę z napisem 'Geek' i czarne, krótkie conversy. Włosy związałam w koka i umalowałam rzęsy. Schowałam telefon do kieszeni bluzy. 
-Alice wychodzę! - krzyknęłam i wybiegłam z domu.
 Na dworze jest chłodno mimo tego, że jest już czerwiec. Wsiadłam na miejsce pasażera. 
 -Piętnaście minut. - pokręcił głową chłopak. 
-To i tak szybko! - zapięłam pas.
-Dobra. - zaśmiał się. 
Jechaliśmy w ciszy. Jedynie ja podśpiewywałam sobie piosenki, które leciały w radiu. Dojechaliśmy na plażę. Justin wyszedł pierwszy i otworzył mi drzwi. Odpowiedziałam ciche 'dziękuję' i wysiadłam. Szatyn zamknął samochód i zaczął prowadzić mnie w głąb plaży. 
-Zamknij oczy. - powiedział po krótkiej ciszy. 
-Po co? 
-Zamknij, no. - westchnął.
Zrobiłam tak jak mi kazał. Justin trzymał mnie za rękę, żebym się nie przewróciła. 
-Daleko jeszcze? - jęknęłam. 
-Nie, już kawałek. - mruknął.


Justin Po'V  

Denerwowałem się jak cholera. Nie jestem pewien czy lubi takie filmy. A co jeśli jej się nie spodoba? 
Pamiętam jak w tym miejscu poznałem Arię. Wtedy się w niej zakochałem a teraz jej nienawidzę. Muszę z nią w końcu zerwać. Po chwili doszliśmy na miejsce. Wybrałem film trzy metry nad niebem.
Rozłożyłem koc przy jednej ze skał abyśmy mogli się oprzeć. Na środku stał koszyk w którym były kanapki z pomidorem i sałatą i dwie butelki wody. Był też rozwieszony ekran, na którym będziemy oglądać film. 
-Już. - westchnąłem. 
-Wow. - powiedziała. 
Zaczęła się rozglądać. 
 -Podoba Ci się? - spytałem.
-Jest.. Pięknie. - powiedziała cicho. -będziemy oglądać jakiś film? - spojrzała na mnie. 
-Tak. - podszedłem do koca. 
-Jaki? - dziewczyna usiadła na kocu. 
-Trzy metry nad niebem. - usiadłem obok szatynki. 
-Kocham ten film. - pisnęła. 
-Oglądałaś? - spytałem. 
-Ze sto razy! - pisnęła ponownie. 
-To może chcesz coś innego? - zapytałem. 
-Nie, kocham go. Ty też musisz go obejrzeć! - klasnęła w dłonie. 
-Okey. - zaśmiałem się. 
-A masz chusteczki? 
-Nie, a co? - zmarszczyłem brwi. 
-Będę płakać. Jak zawsze na tym filmie. - westchnęła. 
-Dobra, zaczynamy. 
 -A jak ktoś przyjdzie? - spanikowała. 
-Nikt nie przyjdzie, spokojnie. - posłałem jej pocieszający uśmiech. 
-Okey. - położyła mi głowę na ramieniu.

*

-Jezu. - dziewczyna zaczęła płakać. 
-Toć on tylko zginął no co w tym takiego smutnego? - nie rozumiem dziewczyn, serio. 
-Nie masz uczuć. - uderzyłam mnie w ramię i otarła mokre policzki.
Dziewczyna usiadła po turecku. Nie powiem, film jest ciekawy. No ale żeby tyle płakać? Na dworze po woli zaczęło się robić ciemno. 
-Chcesz? - podałem jej kanapkę. 
Spojrzałam niepewnie na mnie a potem na jedzenie. Zrobiła z ust dzióbek i wzięła ją. Uśmiechnąłem się, ponieważ coś w końcu zje. 
-Jadłaś coś dziś? - spytałem. 
-Nie. - odpowiedziała cicho, odwijając kanapkę z folii aluminiowej. 
-To zjedz. - westchnąłem.
 Ariana wzięła gryza kanapki ciągle patrząc na ekran.
Po skończonym filmie dziewczyna była śpiąca. Położyła się na kocu. W tym czasie, zwinąłem ekran i schowałem go do bagażnika. Tak samo ze stojakiem, na którym wisiał. Kiedy wróciłem Ariana spała. Wyglądała cudownie, niczym mały aniołek. Nie chciałem jej budzić, więc wziąłem ją na ręce i zaniosłem do samochodu. Położyłem ją na tylnych siedzeniach samochodu. Zwinąłem koc i wziąłem koszyk. Usiadłem na miejscu kierowcy. Odpaliłem silnik, wyłączając radio aby nie obudzić szatynki. Z kieszeni bluzy wyjąłem jej telefon. Odblokowałem go, szukając numeru do jej matki lub siostry. Wybrałem numer zatytułowany "mama" 

Wrócę jutro, bo nocuję u nowej koleżanki.  

Nie wiem, czy dobrze zrobiłem wysyłając tego sms-a. Może jeszcze powinienem zadzwonić do jej siostry? Tak, będzie lepiej. 
-Halo? 
-Hej z tej strony Justin. 
-Hej. - odpowiedziała niepewnie. 
-Chciałem cię poinformować, że Ariana u mnie przenocuje bo zasnęła podczas oglądania filmu i nie chcę jej budzić. Ale napisałem wiadomość do waszej matki, że nocuje u nowej koleżanki więc jak coś to jej powiedz, okey? 
-Nie ma sprawy. Powodzenia gołąbeczki. - zaśmiała się po czym zakończyła połączenie.

*


Kiedy byliśmy pod moim domem, zaniosłem dziewczynę do mojego pokoju. Stwierdziłem, że nie będzie jej wygodnie w tych ubraniach dlatego też wyjąłem mój biały T-shirt. Trochę głupio było mi ją rozebrać ale nie chciałem je budzić. Powoli zdjąłem jej buty, legginsy i bluzę. Jej ciało było chude. Najgorsze, że na udach miała blizny. Westchnąłem zakładając na nią koszulkę. Złożyłem ubrania i położyłem je na szafce. Jak i również telefon z którego wcześniej dzwoniłem. 
-Dobranoc księżniczko. - szepnąłem, przykrywając ją kołdrą.

*~*~*~*~*~*~*~*~*

Hej wszystkim ;3
Wiem, że rozdział miałam dodać wczoraj ale miałam ważną sprawę do załatwienia.
Nowy we wtorek :*
Zapraszam Was na mojego drugiego bloga: http://differentloveee.blogspot.com/
Jest to moje pierwsze ff o Justinie :)
Do następnego :***